لالائی های محور شرارت

در تاریخ ۲۹ ژانویه ۲۰۰۲، جورج بوش، رئیس جمهور پیشین ایالات متحده در نطق معروف خود خطاب به مردم آمریکا، مفهوم تازه‌ای بکار برد بنام محور شرارت. آقای رئیس جهمور در این سخنرانی کشورهای افغانستان، ایران، عراق، کرۀ شمالی و متحدان آن‌ها را کشورهای محور شرارت خواند که دشمنان ایالات متحده و جهان آزاد و دمکراتیک هستند.

برنامۀ رادیوئی «لالایی های محور شرارت»- پخش از رادیو سوئد ۱۰ مارس ۲۰۰۹

این گفتار از سوی رئیس جمهور آمریکا و تکرار آن از سوی رهبران قدرت‌های بزرگ، روشن ساخت که جنگ ضدتروریستی که پس از رویداد تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در دستور کار این قدرت‌ها قرار گرفت، تنها هسته‌های تروریستی را شامل نمی‌شود، بلکه باید این دشمنان در شکل ملت‌هائی تجلی کنند تا بتوان سرکوب‌شان کرد. مهر محور شرارت که بر کشورها زده می‌شود یک سوی سکه است و طرف دیگر سکه نقشی است از دشمنی بین ملت‌ها و دیواری بلند حائل در روحیات آنها.
این کلمات را اریک هیله‌ستاد Erik Hillestad، در مقدمۀ آلبومی از لالائی‌های سراسر جهان به نام لالائی‌های محور شرارت می‌نویسد و می‌افزاید برای رودروئی با چنین اندیشه و ایدئولوژی‌ای به فکر جمع‌آوری لالائی‌هائی افتادم که در این کشورها برای کودکان خوانده می‌شود.
اریک هیله‌ستاد می‌نویسد لالائی‌ها به عنوان عمیق‌ترین و اساسی‌ترین رکن ارتباط بشری بوده برای انتقال احساسات و اندیشه. پروفسور علی حصوری لالائی از لالائی تعریفی شفاف و ساده می‌دهد:
“بطور خلاصه لالائی‌ها عبارتند از ترا‌نه‌های خودساختۀ مادران که به هنگام خواب، آنها را برای بچه‌هاشان می خوانند تا بچه آرام تر و راحت‌تر و زودتر بخوابد.”

“لالائی بسیار کهنه است. یعنی از روزی که مادر وجود داشته و فرزند وجود داشته و زبان وجود داشته، لالائی هم وجود داشته. در تمام فرهنگ این هست، مخصوصن در فرهنگ های کهن، و بنابراین اولن یک پدیدۀ جهانی یعنی انسانی است و بسیار کهن، بطوری که نمی شه گفت از کی آغاز می شود.”

“معمولن در لالائی ها مادران آرزوهای خود را برای بچه هاشان بیان می کنند و بهترین آرزوها را. در عین حال بچه هاشان را ستایش می کنند یعنی از زیبائی های آنها، از جذابیت و آرامش آنها صحبت می کنند و در واقع دلخواه خود در مورد فرزندانشان بیان می کنند. اما معمولن با موسیقی بسیار آرامی همراه است که بچه را آرام می کند، هیچ لالائی نداریم که ریتم تند داشته باشد.”

تهیه‌کنندۀ آلبومی از موسیقی لالائی به کشورهائی که زمانی رئیس جمهور آمریکا آن را محور شرارت خواند سفر کرده و در ایران، افغانستان، عراق، سوریه، ازبکستان و کرۀ شمالی با آرتیست‌هائی که در این امر کوششی کرده‌اند دیدار می‌کند پس از آن شروع به گردآوری لالائی‌های سایر کشورها مشغول می‌شود و پس از یک سال و اندی سفر و تجسس، آلبوم لالائی‌های از محور شرارت یا Lullabies from Axis of Evil  را منتشر می‌کند.
تلفیق و ترکیب لالائی‌هائی از کشورهای مختلف در آلبوم مورد بحث علاوه بر این که دلالتی است بر هماهنگی صوت و محتوای لالائی‌ها، شاید این پیام را داشته باشد که کودکان جهان بی‌توجه به کشاکش‌های جاری با یک آهنگ می‌خوابند که آهنگ لالائی‌هاست و یک صداست که بطور قطع می‌تواند خواب همه را آشفته کند و آن صدای جنگ است.